1990 yapımı Çizgi Ötesi ( Flatliners ) filminden sonra yine benzer bir konu sinemalarda. Ölümden sonra yaşam var mı, o sırada beyinde neler olmakta, ölümle yaşam arasındaki sınır nerede, kişi neler yaşamakta? En iyi tıp fakültesinde okuyan beş başarılı öğrencinin içlerindeki en sivri olanının yani Ellen Page' in ( Courtney rolünde ) yönlendirmesiyle, bu müthiş deneyim başlar. Ölümle yaşam arasındaki ince çizgiyi yaşamış olmak onlara ne kazandırır ?
Genel anlamda veya sinema tekniği olarak birçok eleştiri getirilebilir elbet ancak ben o mevzulara hiç değinmiycem. Etkisi altında kaldığım, altmış saniye içinde ölümü yaşayıp tekrar yaşama döndürülen bu gençlerin o süre içinde yaşadıkları. Bastırılmış veya unutulmuş yeteneklerine tekrar kavuşurlarken, yaşam artık onlar için aynı devam edecek mi?
Vicdanımızı hatırlamak, geçmişimizle yüzleşmek gerekli midir?
Korkularımızı kontrol altına almadan başarı yolları aşılabilir mi?
Tövbe ve helalleşme kavramları ne kadar önemlidir?
Bastırılmış duygular sizin hep önünüzde bir bariyer midir?
Suç varsa ceza çekilmeli mi yoksa bilinçaltının karanlık dehlizlerine mi süpürülmeli? Yoksa o bilinçaltı sizin gerçek cennetiniz ya da cehenneminiz midir?
Ruhu arındırmadan huzuru bulabilir miyiz?
Film bana bunları tekrar hatırlattı, muhasebeyi bizlere bıraktı...
