6 Şubat 2016 Cumartesi

DANSETMEK


Hepimiz olanlara üzülüyoruz, üzüntü bizi yoruyor, bazen de eksiltiyor. Eksiltme kişiyi böler, elini, kolunu, dilini, dimağını bağlar. Bize bizden başka ihtiyaç yok, bunun da ötesi yok. Her birimiz bir çırpınma halindeyiz. Suya, havaya duyduğumuz kadardır  yarım değil "tam olmaya" ihtiyaç halimiz. Fiziksel ölümlerin ardından herbirimizde yaşanan bir iç ölmesi, ruh ölmesi. Yaşama sevincimizi gömmeyelim, merasimsiz, ağıtsız. Sevinç, ruhun uçurtmayla birlikte havalanırken içine dolandır. Sanat ve tabii bu bağlamda müzik eğer hayatın yansımasıysa, dans etmek de insanın hayata gösterdigi tepkidir..


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder